BrainQ therapie
Epigenetica en het endorfinesysteem.
Home » BrainQ therapie
Zelfherstel begint met bewustwording

Het endorfine herstelplan (boek)
Het endorfinesysteem is een zelfregulerend lichaamseigen systeem dat onze geestelijke en lichamelijke gezondheid in stand helpt te houden. Faalt die regulatie dan ontwikkelen er zich allerlei chronische aandoeningen.
Wat is het endorfinesysteem en wat doet het?
Het wordt aangestuurd door de neuropetiden endorfine, enkefaline en dynorfine. Endorfine wordt ook wel het gelukshormoon genoemd. Het werkt als een soort gas- en rempedaal voor regulatie van het beloningssysteem, de stressweerbaarheid en de glutamaat vermindering. Deze neuropeptiden reguleren de vrijgave en de remming van onder meer dopamine, GABA, glutamaat en verschillende stresshormonen. Endorfine komt samen met dopamine en GABA vrij wanneer het beloningssysteem geactiveerd wordt en we ons rustiger gaan voelen. Wanneer het beloningssysteem en het stresssysteem overbelast komt dan geraken het endorfinesysteem, dopamine en GABA uit balans. Dan gebeurt het dat mensen troostvoeding of stimuli gaan inzetten om te kunnen compenseren. Hierdoor kunnen deze stofjes uitgeput geraken en gaan we spreken over resistentie. In veel troostvoeding bevinden zich exorfines. Wanneer deze niet goed kunnen worden afgebroken ontstaat er exorfinenintolerantie.
Het endorfinesysteem fungeert als een reset-systeem om een aantal belangrijke functies te herstellen en het in zijn originele toestand terug te brengen. Het POMC-gen codeert de aanmaak van endorfine die belangrijke processen reguleert ; anti-aging, huidregeneratie, energiehuishouding, stressweerbaarheid, immuniteit… Om het herstelproces optimaal te helpen is het belangrijk dat de drie neuropeptides van het endorfinesysteem niet overbelast raken door overstimulatie. Wil men zelfherstel bevorderen, dan is het aangewezen om de levensstijl te veranderen door een ‘herstellende’ omgeving aan te bieden. Zelfherstel is een prioriteit, niet alleen in het menselijke organisme, maar in het gehele universum.
Exorfines
-
Het zijn morfine-achtige eiwitten die men aantreft in bepaalde voedingsmiddelen en micro-organismen. Ze worden afgebroken door het DPP-IV enzym. Bij te veel exorfines kan men te maken krijgen met een verhoogde endorfineresistentie omdat ze zich binden aan de receptoren van het endorfinesysteem. Zo vermindert de gevoeligheid van het endorfinesysteem.
- Exorfinen werken verslavend, leiden tot eetverslaving en eetstoornissen (geven een instant boost (roes, euforie) door de snelle stimulatie van dopamine, gevolgd door een even snelle afname (inzinking,) en op lange termijn minder plezierbeleving (minder aanmaak van dopamine)
- Vertragen of remmen de afbraak van toxische stoffen, medicijnen, zware metalen, additieven, pesticiden, enz. (P450-systeem van de lever)
- Verstoren de werking van dopamine, serotonine, insuline en cortisol
- Zijn toxisch voor hersen- en zenuwcellen
- Maken het lichaam minder gevoelig voor de eigen endorfines
- Verhogen de aanmaak van histamine (allergie, hooikoorts, astma, dwangmatig gedrag)
- Remmen de werking van BDNF (brain derived neurotrophic factor), een stof die belangrijk is voor het overleven van zenuwcellen en de aanmaak van nieuwe hersencellen.
-
Verstoren de werking van de bijnieren (HPA-as) en schildklier
(HPT-as)

Welke exorfines zijn het meeste actief in de voeding:
- Gluten: tarwe, kamut, spelt, rogge en gerst
- Caseine : melkeiwit
- Soja
- Spinazie: de minst krachtige exorfine.
Wat is DPP-IV enzym
Dipeptidylpeptidase IV (DPP-IV) is een endogeen enzym dat helpt bij het afbreken van opioïde peptiden (exorfinen). Exorfinen zijn korte peptiden die in het maagdarmkanaal kunnen ontstaan door een onvolledige vertering van gluten, caseïne en andere stoffen, waaronder in spinazie en soja.
DPP-IV enzym functies:
- Afbraak van exorfines
- Reguleert de hoeveelheid endorfine
- Helpt de microvilli in stand te houden in de darmen. (Bij lekkende darm)
- Afbraak van het amyloïde eiwit. (Aangetoond in 2013) Belangrijk eiwit die een rol speelt bij verschillende zenuwziekten, artritis, …
- Vertraagde maaglediging en slokdarmontstekingen
- Jeugdige huid
- Gemoedsregulatie
.
Wat is een enzym en wat doet het
Een enzym is een eiwit dat andere eiwitten opbouwt of afbreekt. De stof die een enzym ‘bewerkt’ noemt men een ‘substraat’. Zo is lactose bijvoorbeeld het substraat voor het enzym lactase. Na de reactie keert het enzym weer terug naar de oorspronkelijke toestand en kan het direct weer een reactie versnellen. Enzymen hebben een Co-enzym of een Co-factor nodig om geactiveerd te worden. Meestal betreft het een vitamine of een mineraal. Zonder dit Co-enzym kan de enzymatische reactie niet plaatsvinden. De B-vitamines dienen als co-enzymen die essentieel zijn voor enzymen om vetten, koolhydraten en eiwitten te vormen.
Een voorbeeld van een niet-vitamine-co-enzym is S-adenosylmethionine.
Ze worden aangemaakt in alle organismen, van bacteriën tot schimmels, en van planten tot dieren. Enzymen worden typisch beschreven als de essentie van alle fysische levens, omdat alle organen, weefsels en cellen door enzymen geactiveerd worden. Enzymen helpen de spijsvertering beter te laten verlopen en voedingsstoffen efficiënter te gebruiken.
Enzymen zijn meervoudig (3000 soorten) in het lichaam aanwezig. Elk heeft een andere functie. DPP-IV enzym heeft meer dan 70 functies. Het wordt aangemaakt in de pancreas de luchtwegen en het oorkanaal, en wordt gecodeerd door twee genen.